Week 1 in Sumve

Om in Sumve te komen hadden we ook nog een korte tussenstop in Mwanza (voor de chronologie donderdag 28 februari). Heel toevallig kwamen we in ons vliegtuig daarnaar toe de andere co´s tegen die hun stage elders gingen beginnen. Gelijk even bijgepraat en ervaringen over Z´bar uitgewisseld. In Mwanza  aangekomen werden we gelijk verwelkomd door een flinke lading muggen en een donkere stad, want de stroom was weer eens uitgevallen. Dat betekende dat onze hotelkamer lekker broeierig en klam was en we pas de volgende ochtend wisten hoe de kamer eruit zag. De vrouw die ons naar boven bracht vroeg nog even: ´Who is sleeping here´. Tenminste zo klonk het. Wij maar heel verbaasd ´we are´ geantwoord, waarop wij ook weer een heel verbaasde blik terugkregen. Dus zelfs met Engels is het niet altijd even goed communiceren. De volgende dag hadden we afgesproken met onze voorgangers om ons rond te leiden in Mwanza, voor de handige plekjes om de komende 3 maanden de bijzondere boodschappen te doen. Die middag was er ook nog even tijd om te genieten van het zwembad in het Tilapia hotel en hadden we eindelijk sinds 24 uur weer een fatsoenlijke maaltijd gehad. ´s Avonds gingen we gelijk door naar Sumve met de Daladala: anderhalf uur opgepropt in een klein busje die pas weg gaat als hij vol maar dan ook echt voller dan vol is. Dat er halverwege iemand vanaf buiten de bus in een raampje ging zitten, verbaasde ook niemand. Wij maakten ons echter ernstig zorgen of dit wel goed zal gaan.
Helaas moesten we de eerste nachten in Sumve in een guesthouse slapen omdat het huisje nog bezet was door de voorgangers. Op zich niet zo erg, alleen jammer dat die kamer ook bewoond werd door kakkerlakken (die na te zijn doodgeslagen na twee dagen weer tot leven komen) en een flinke lading muggen met klamboe´s met flinke gaten. Die extra paar muggenbulten kunnen er ook wel bij. Inmiddels zijn er nog maar weinig plekken op ons lichaam die geen bult bevatten. Die zaterdag was het afscheidsfeestje van de voorgangers waar een flink aantal mensen van het ziekenhuis en een aantal uit Sumve zelf waren. Na het eten en de speeches werd er gedanst op de door de Tanzanianen geliefde Bongo flavour.  Al gauw werd ons de shuffle geleerd, die wij helaas nog niet helemaal onder de knie hebben, maar wat zeker gauw gebeurd is. Daarnaast hebben we ook dansjes gewaagd hebben met een aantal clinical officers en verpleegkundigen waar wij die maandag mee moesten gaan werken. Was wel een beetje raar om ze maandag in hun witte outfit bij de overdracht te zien.
Het was verder erg gezellig en we hebben tot na middennacht nog lekker doorgedanst.
Maar maandag was het toch echt zover, onze eerste dag in het ziekenhuis. De eerste twee dagen werden we nog ingewerkt en rondgeleid door het ziekenhuis. Het werd al gauw duidelijk dat het hier toch anders aan toe gaat dan in NL: rommeliger en er zijn regelmatig delen van statussen of resultaten zoek van patiënten. Oh ja, en die kinderen die plassen gewoon als ze op schoot zitten bij hun moeder en soms ook (bijna) over jouw schoenen. Maar tot nu toe zijn de verpleegkundigen erg behulpzaam en de student nurses zijn leergierig. Alleen soms duurt het wel wat langer voordat er gereageerd wordt op jouw opdrachten, zelfs in semi spoedgevallen! Het was erg wennen, maar inmiddels kunnen we onze draai wel een beetje vinden in het ziekenhuis. We lopen alleen erg tegen de taalbarrière aan. Waar wij in NL veel aandacht hebben voor de communicatie is dat hier zo goed als onmogelijk omdat je dat simpelweg niet kan en de verpleegkundigen ook niet altijd even goed kunnen vertalen.
We hebben zeker nog zin in de weken die ons nog te wachten staan en zijn zeer benieuwd wat voor heftige en bijzondere dingen we nog gaan tegenkomen.