Een weekendje in de rimboe

In onze achtertuin kunnen we elke dag van het nodige wildlife genieten, maar vorig weekend zijn we samen met de student docters van Sengerema en Rubya naar Rubondo Island gegaan voor een echt safari avontuur. Maar daarvoor moesten we eerst een flinke reis afleggen. Daarom hadden we besloten donderdagmiddag al te vertrekken. We wilden die dag rond half 1 ´s middags met de dalladalla richting Mwanza vertrekken, maar helaas zat die nog láng niet vol. Om half 2 was het busje ongeveer half gevuld, en na anderhalf uur moesten er eigenlijk nog steeds wel 7 mensen bij kunnen, want er kan altijd nog wel een 5e persoon op elke rij worden geperst, en er kunnen ook nog wel 3 mensen achter  de bestuurdersstoelen, als ze zich een beetje dubbelvouwen, en er zijn natuurlijk ook nog de nodige sta-plaatsen, aangezien de ´conducteur´ ook wel uit het raam kan hangen.

Toen er nog maar een paar mensen bij hoefden, parkeerde er opeens een andere dalladalla voor onze neus, en die pikte die passagiers in. Niet zo gek, want die van ons, met teddybeer-mascotte, had zowel gaten in plafond als in de bodem. Dan maar luid toeterend een tochtje door het dorp om wat mensen op te pikken, helaas zonder succes.

Uiteindelijk vertrokken we 2 uur later eindelijk richting Mwanza. Vanuit Mwanza moesten we met een ferry het Victoriameer oversteken om vanuit daar weer een andere iets grotere bus richting Sengerema te nemen. Dus weer anderhalf uur helemaal door elkaar geshaked, want we gingen met top snelheid over die heerlijke zandweg. En ondanks dat er onderweg even werd gestopt, omdat er iets van de bus was gevallen dat er weer met een touw onder werd bevestigd, en dat ie er even helemaal mee ophield en dus even moest worden aangeduwd, kwamen we uiteindelijk toch om 7 uur ´s avonds in Sengerema aan.

De volgende ochtend nog even een bliksembezoekje aan Sengerema hospital en daarna richting Sengerema ´town´ (het is toch wel heel iets anders dan Sumve) om vanuit daar de grote bus richting Mganza te pakken. Uiteindelijk een busmaatschappij gevonden die een uurtje later zou vertrekken, voor slechts 10000 shilling. Later werd ons ticket omgewisseld voor een andere, en blijkbaar kostte het eigenlijk maar 7000. De bus kwam uiteindelijk  2 uur te laat, maar het was wel een super luxe bus, precies zoals het plaatje! Zowaar met tv, en toen die uitviel konden we genieten van de Backstreet boys en Celine Dion. Vanuit Mganza moesten we nog met een dalladalla naar het haventje en daar werden we opgepikt met een motorbootje om naar het eiland te gaan.

Op het eiland werden we met een jeep naar onze huisjes gebracht. Onderweg zagen we meteen al schattige pongo´s (bambi-hertjes), vele vlinders en vogels. En toen kwamen we aan bij ons paradijs: huisjes vlak aan het water, met super mooi uitzicht op het Victoriameer en de jungle. Wat nijlpaard- oren die af en toe boven water kwamen, allemaal mooie vogeltjes, vlinders en aapjes. ´s Avonds een kampvuur aan het water, en niet te vergeten een warme douche!!!

De volgende ochtend gingen we op bootsafari: heel veel moeite gedaan om de eerste visarend op de foto te krijgen, tot later bleek dat je die nog wel zo´n 50 keer ging zien, allerlei soorten vogels, veranen, en aapjes, maar het echte hoogtepunt waren toch wel de krokodillen.  Bang waren we niet, want onze ranger had een flinke gun aan zijn schouder hangen. Maar ze zagen er toch wel wat indrukwekkender uit dan in de dierentuin.

´s Middags hebben we een wandelsafari gedaan, dwars door de jungle, naar het pongo-viewpoint, met mooi uitzicht maar zonder pongo en naar het heilige water (Maji Mtakatifu). Je raakt wel verwend, al snel ben je teleurgesteld als het gekraak in de bosjes weer zo´n pongo blijkt te zijn en geen olifant of giraffe. Zondag wel olifantenpoep gezien en zelfs gemeend de olifant te ruiken tussen het platgewalste bos, maar helaas bleef het daarbij.

Zondagavond werden we opeens verrast toen de nijlpaarden stiekem uit het water waren gekomen en op ons gazonnetje voor het huis stonden op een paar meter afstand. Maar inmiddels was het al zo donker dat je ze moeilijk kon onderscheiden, en op de foto´s zijn alleen wat ogen zichtbaar als bewijs.

Maandag was het heerlijke weekend helaas alweer voorbij en moesten we de hele weg terug richting Sumve. We kunnen nu ook een tochtje achterop de pikipiki (motor) toevoegen aan onze ervaringen. En na 12 uur reizen dubbelgevouwen in verschillende dalladalla´s waren we maandagavond toch weer veilig thuis.